Thuiskomen bij mezelf

 Ja, ik werk in de zorgsector. Mmhh, ik help graag mensen vooruit. Liefst voor iedereen goed doen en als het even kan allemaal tegelijkertijd en uiteraard perfect. Gedoemd om te mislukken natuurlijk. Is ondertussen al gebeurd: aan 150 km per uur vlamde ik tegen mijn grenzen aan, die daverden op hun fundamenten. Fijne scheurtjes craqueleerden het landschap en verspreidden zich als spataders over mijn grondvesten.
Bij de huisarts en psycholoog sta ik in de rij voor de wedstrijd „burn-out van de maand“.  Geveld door een ziekte van deze tijd. Niet echt een geruststellende gedachte. Wat moet je daar mee? 

‚Mijn petekind komt met een handleiding‘ hoorde ik ooit iemand bezorgd zuchten. Een uitspraak die me altijd bijbleef. Komt niet iedereen met een handleiding in deze wereld? Hoe beter je iemands handleiding kent, hoe makkelijker je hem of haar begrijpt en hoe beter je het met hem of haar kan vinden. Ken jij je eigen handleiding? Ik nog niet helemaal.  Nochtans leert het je je levenskeuzes meer doordacht te maken met een grotere kans op een gelukkig leven.

Je voorgeschiedenis kennen helpt je spiegelbeeld om beter te begrijpen waar en waarom het vastzit in die eeuwig terugkerende vicieuze cirkel van gedragspatronen waar soms al generaties lang mee worstelen. Maar dat verlicht uiteraard de taak niet die voor je ligt: jezelf leren kennen om aan de eerste bladzijde van je handleiding te kunnen schrijven.  En heb je de inhoudstabel netjes af, stop die medaille dan toch nog even terug in de doos en laat de fanfare maar stilletjes afdruipen want het echte werk begint pas…

Je triggers leren herkennen in de storm van al je emoties en impulsieve reacties en die destructieve cirkel doorknippen bij het begin of liefst zelfs ervoor nog. Niet gemakkelijk. Ontcijferen hoe je op een gezonde manier kan omgaan met die reeks situaties die je netjes samengebonden je leven noemt en tot slot het meest arbeidsintensieve: met de schaar in de ene hand alle negatieve gedachten en uitspraken eruit knippen en met de andere hand er constructievere aan plakken. Telkens opnieuw en opnieuw tot je op een dag glimlachend een roestende schaar naast je opmerkt. Klinkt misschien sciencefiction voor je, maar niet voor mij. Ik ben er immers al tien jaar mee bezig. Naast twee kinderen, een man, een fulltime job en een huishouden. Toegegeven, soms een (te) zware combinatie, vandaar de tijdelijke stroompanne. ”Onze excuses voor dit tijdelijk ongemak, van zodra het volgende hoofdstuk van zelfzorg afgewerkt is, stroomt de energie weer vlot bij u binnen.”

Eerst ervoor zorgen dat ik mijn zuurverdiende energievoorraad niet door ramen en deuren gooi.
Waarom niet mijn eigen 10 geboden schrijven? (zonder de rijmvorm weliswaar)
1. hou levende en niet-levende energievretende parasieten op afstand.
2. vul je voorraad aan door powerpeople, energy naps en proteïnerijke activiteiten rond je te verzamelen en te introduceren in je dagelijks leven (ja, als je je eigen handleiding schrijft, mag je zelf woorden uitvinden, leuk hé :)
3. doseer je energie die je aan anderen geeft, bewaak ten allen tijden je kostbaarste bezit: in contact  blijven met jezelf

Momenteel lukt het me nog niet altijd om de vinger aan mijn pols te houden, misschien eens letterlijk interpreteren zoals bij meditatie. Deze zoektocht verslindt een kernreactor aan energie maar ’je bent het waard’ glimlachen mijn uitdagende ogen me toe in de spiegel.