Die gedachte heb ik al vaak gehad maar kinderen doen vreemde dingen met een mens. Dus ja, ons uitvlucht is: we hebben kinderen...
- Na een wonderlijke dag in Nausicaà, het grootste aquarium van Europa, zwemt de grote rog nog rond in onze gedachten als we 's avonds het museum verlaten. Op pretparkse wijze worden we hiervoor door de giftshop geloodst, voorbij tassen, kettinkjes, knuffels... vliegt er plots een knuffelrog in mijn gezicht. Waarop ik droogjes zeg...
'Ella, haal die rog uit mijn gezicht!'
- Voor je K&G op ons dak stuurt: Ja, onze kinderen krijgen genoeg eten en zelfs genoeg frieten. Maar blijkbaar is er altijd nog plaats voor een restje koud voorgebakken friet na het eten én is de verleiding gewoonweg niet te weerstaan als die kinderhandjes op weg naar huis de restjeskom passeren. En dan liefst in het geniep de jaszakken nog volproppen terwijl papa en mama niet kijken. Maar aai! Ze heeft het gezien... Tijd voor puppy-oogjes terwijl mama met haar strenge juffenstem zegt:
'Geen frieten in je jaszak steken, Ella!'
- 'Oh wauw, wat mooi!' verwondert onze jongste dochter zich terwijl ze een vel keukenrol open plooit dat net nog in haar zus haar mond gezeten heeft, om het bloeden te stelpen bij het verliezen van haar tand. Terwijl ze haar relikwie voorzichtig voor zich open strijkt op tafel vraagt ze: 'Oh papa, mag ik hiermee knutselen?' Waarop mijn man onze dochter moet ontgoochelen:
'Nee, Ella, we knutselen niet met bloed.'
- Ik zit nietsvermoedend, helemaal alleen gelukkig te wezen op het toilet - iets wat vroeger een vanzelfsprekendheid was, maar nu een privilege - tot mijn jongste dochter zich al ratelend naar binnen werkt terwijl ze iets op haar rug verbergt. Naïeve moeder als ik ben, luister ik geduldig naar haar verhaal, in de veronderstelling daarna terug van de rust te kunnen genieten. Tot blijkt dat mijn dochter tijdens haar gebabbel mijn benen begint te knevelen met haar springtouw en ik mezelf probeer te redden met...
'Nee Ella, we binden mama niet vast in het toilet!'
- We stoppen onze dochters net in bed en terwijl we hen nog een laatste knuffel en zoen geven, proberen ze dit moment zolang mogelijk te rekken door alle koetjes en kalfjes erbij te sleuren. Terwijl onze jongste dochter naar mijn arm vol geboortevlekken kijkt filosofeert ze luidop:
'Mama, jouw moedervlekken... waren die vroeger dan van jouw moeder?'
- Onze dochters spelen samen met hun nieuwste speeltjes: een katje en een hondje. Wanneer Kaat Ella's katje oppakt, voelt ze nattigheid. Letterlijk dan. 'Ei, Ella! Dat katje is nat van je duim...' (Ella is een duimzuiger, vandaar) Waarop Ella nonchalant antwoordt:
'Nee, dat is gewoon pipi...'
Kaat laat het katje gedegouteerd vallen, waarop Ella droogjes verdergaat: 'Pipi van het katje natuurlijk.'