De gouden raad van dochter Kaat

Samen werken in de tuin, een superactiviteit met onze twee prutsen. Hoe vuiler hoe liever. Terwijl we voorover gebogen aarde staan weg te scheppen, deelt Kaat een onmisbare tuiniertip met me: ‘Mama, als je je poep in de lucht steekt, dan gaat de wind weg.’

Enkele maanden later staan we op het strand van onze Belgische kust, te genieten van een zandstorm. Met fijngeknepen oogjes vraag ik haar samenzweerderig: ‘Zeg Kaat, zou de wind nu ook weggaan als wij onze poep in de lucht steken?’ Even later staren enkele wandelaars verbaasd twee voorovergebogen wereldverbeteraars aan. De zandstorm in hun hoofd gaat alvast even liggen.

 

Rood aangelopen van het vele springen in ‘het grote bed’ (alias mama en papa’s bed, bij voorkeur terwijl wij er nog in liggen) dansen de verlichte ideeën om haar heen:

‘Mama, mijn splinter is er vanzelf uitgekomen!’

(Halleluja!! want bij elk vermoeden van een fysiek letsel krijgen we met onmiddellijke ingang een contactverbond met het betreffende lichaamsdeel, dat luidkeels aangekondigd wordt met een aria, waarbij Madame Butterfly in het niets verdwijnt)

‘ja, dat komt door al dat springen, mama, die splinter is er gewoon uitgesprongen!’

Nooit een saai moment met die van ons.

Maar het is nog niet gedaan, de orakels blijven komen:

‘Nu ga ik verder springen, mama, zodat mijn wratje er ook vanzelf uitspringt!’

Sprakeloos staar ik haar aan, wat zeer pijnlijk is voor een logopediste maar... de waarheid komt immers toch uit een kindermond?

 

Met een verwrongen gezicht dat neigt naar ‘Oh jee, dat gaat binnen de kortste keren mislopen’ observeer ik mijn dochter terwijl ze rond één van de spijlen van ons hemelbed slingert.

‘Kijk mama, ik kan helemaal ronddraaien en snel hé mama!’ De gelijkenis met een paal en bijhorende activiteiten, verdring ik naar mijn onderbewustzijn. Misschien als we het niet verder aanmoedigen tot hobby is haar toekomst nog niet gehypothekeerd…

 

Ons dochter, die tot voor een jaar boerin wou worden, kwam na een ritje in oma’s tractor thuis met een nogal specifiek verzoek: ‘mama en papa, ik wil graag een paard.’

Wow, een vraag die we liefst zo lang mogelijk op stal zetten.

Maar het werd nog een vreemder: ‘Nee, geen gewoon paard, een róód paard op het dak van ons huis.’ 

Ja, de juffrouw had ergens een koe op een dak zien staan, dus leek een rood paard een heel redelijk verzoek. Gezien we elk jaar bezoek krijgen van een bebaarde man, die samen met zijn felgekleurde knechten cadeautjes achterlaat, en een klok die wild chocolade eitjes in het rond strooit, past dit inderdaad mooi in het rijtje. Voorlopig staat het rode paard echter met ‘een klein broertje dat Cas heet’ op haar ‘dingen die ik later zelf mag realiseren als ik groot ben’ - lijstje. Nooit te vroeg om aan zo’n lijstje te beginnen trouwens. Op het mijne staat voor eeuwig en altijd: mijn man met ongelofelijke danskriebels en ritmegevoel betoveren en er dan zoveel mogelijk misbruik van maken voor de klok 12 uur slaat.  

 

‘Oké, ik vind mijn douchegel dus nérgens meer. En ja, ik héb al op de lavabo in de badkamer gekeken’ schotelt onze teergeliefde papa zijn drie etende meisjes aan tafel voor.

‘Mama, mag ik eens gaan kijken?’ vraagt onze oudste dochter met sceptische blik.

Enkele minuten later zet ze rustig de douchegel naar zijn bord met de raad: ‘Je moet wel goed róndkijken in de badkamer, hé papa, eens kijken bij de flesjes aan het bad, op het tafeltje, …’

‘En dat is dus niet grappig, hé!’ waarschuwt hij, kijkend naar het trillend magazine in mijn handen.

Zo werd zijn prangende levensvraag: ‘Wanneer steekt mijn pientere dochter mij voorbij?’ beantwoord: blijkbaar al op de leeftijd van 3 jaar 11 maanden en 1 week… En er komt nog eentje achter...

 

Op de leeftijd van vijf verklaart grote zus Kaat vanwaar de baby's komen: 'Eerst zit er een klein bolletje in mama's buik. En als de mama veel eet en dik wordt, groeit dat baby'tje. Dan moeten ze naar de dokter om te weten of de mama gewoon dik is of er een baby in haar buik zit. Als er een baby in haar buik zit, moeten de mama en papa trouwen' aldus onze conservatieve oudste dochter... Dat ik dringend terug wil beginnen sporten, bedenk ik me. Iets zegt me dat die Mojito-kilo's me vroeg of laat nog zuur opbreken. Ik wil niet wachten tot m'n dochters me naar de dokter sturen...