Vakantie. Zalig!
Die zonnestralen op mijn gezicht, met een diepe zucht ontspant mijn hele lichaam zich als had het net een drie uur durende massage gehad. Iets wat vroeger alleen lukte als we op reis gingen: de voordeur dichttrekken en alle dagelijkse beslommeringen kwispelend op de mat laten wachten tot je terug bent. Terwijl vakantie thuis een pak stressvoller kan zijn, zeker als je veel bezoek uitnodigt. Stress krijgen van je eigen verzamelde rommel, ’t klinkt je misschien bekend in de oren.
Af en toe spot ik een vakantiegevoel dat na een tijdje rondfladderen in mij, samen met de ontluikende lente open bloeit. En dat terwijl ik terug deeltijds werk. Ik kan me eerlijk gezegd niet herinneren dat me dat ooit eerder lukte in mijn werkende volwassen leven. Mmhh, misschien een kleine stap voor de mensheid maar een gigantische stap voor mij!
Maar wees niet gevreesd: als er teveel samenkomt, barst die bubbel toch (nog regelmatig). Maar de wetenschap dat ik zelf een aantal factoren in mijn leven in de hand heb (activiteiten annuleren of verplaatsen naar een ander moment, een ontspannende activiteit inlassen voor de kinderen en mezelf, …), geeft wel een machtig gevoel (oké, ik heb onlangs ook de laatste Star Wars gezien, dat zal er ook wel iets mee te maken hebben). Want een vakantiegevoel in eigen huis ervaren, is een groot cadeau voor jezelf.
Genieten in het hier-en-nu, het centraal thema binnen mindfullness, leerde ik bij Breathworks. Een dagelijkse routine bewust leren uitvoeren: best een moeilijke oefening in onze multi-taskende wereld waar prikkels als een zwerm muggen op je afkomen. Moeilijk en ook al lukte dat niet direct, het bleef wel hangen. Nu, jaren later, blijkt het mijn tankstation om de energievoorraad aan te vullen. Op zichzelf staand allemaal kleine, onbenullige dingen maar samen verrijken en vormen ze (één van) mijn antwoord(en) op stress:
Durven stilstaan en gewoon kijken, voelen, proeven, … genieten van onze mooie crème – kleurige servies én de chaos om me heen (van bijvoorbeeld de dochters die alle speelgoed herontdekken en ter plekke opnieuw uitproberen terwijl jij die net terug aan het opbergen was in de speelgoedkast.
Als een spinnende kat in de zetel, badend in het zonlicht, genieten van een lekker geurende, warme fruitthee en dat prachtige stukje natuur met zijn levende landschap (ja, meneer Haas, de twee parelhoenen die altijd gestresseerd rondlopen en de jonge kalfjes lopen dagelijks op onze Walk of Fame).
Schoonschrift oefenen bij het noteren in een vergadering, met mijn vroegere collega kiné als lichtend voorbeeld. En als die sierlijke letters dan lukken, waan ik me zo fier als een gieter terug als 10-jarige in de klas van juf Francine. Jaja, het kind in mij is goed geconserveerd.
Mij wentelen in een gezellig interieur, artistiek of zelfs excentriek. JILLES in Gent is zo’n plek die ik graag m’n woonkamer zou willen noemen (inclusief de kok in de keuken natuurlijk).
Net als de dochters met de vingers ploeteren in de klei of verf en me laten gaan op het doek. De creatieveling in mij wordt wakker en geniet met volle teugen.
Zittend op een picknicklaken op onze woonkamervloer, vier likkende kwebbelaars stilletjes in een kringetje, genietend van ons zelfgemaakt ijs.
Voelen aan een gepolierd stenen kunstwerk, liefst met mijn ogen dicht.
Wat wel een vreemd zicht is natuurlijk, dus durf ik dat alleen te doen bij ‘Kunst omdat het moet’ in Orphanimo (een tweejaarlijkse kunstbeurs met lokale kunstenaars uit Lochristi) waar het de normaalste zaak van de wereld is en er geen alarm afgaat of veiligheidsagent me afvoert, zoals in Bozar in Brussel waar ik ooit eens geprobeerd heb mijn jongste dochter bloot te stellen aan kunst door haar te verversen op een zitbank te midden van een Michael Borremans – tentoonstelling. De luier was nog niet in zicht of ik werd al teruggefloten door de beveiliging. Mijn kleine spruit haar wereld ging dus niet voor de toeschouwers open.
Op zondag met z’n vieren rollebollen (uiteraard denk jij direct aan mijn demonische huisgezin en niet iets anders!) in ons grote bed.
Zoals die bushalte die baadt in het zonlicht in hartje Gent met al die prachtige, romantische herenhuizen als decor. Je zou me kunnen laten geloven dat die bushalte speciaal voor mij op die plek is neergepoot zodat ik er nu kan van genieten (ja, mijn ego is problematisch groot ). Met mijn lief (ja, dat is een verwijzing naar mijn man, voor alle achterdochtige Temptation – fans!) Gent doorkruisen op schattenjacht naar alle architecturale juweeltjes van de stad, zet ik nu op mijn verlanglijstje.
Door trager te leven, zie ik alle potentiële tankstations op mijn weg en geniet ik van alles om me heen. Schoonheid kan me overvallen, ontwapenen, laten stilvallen en stille verwondering in mij losmaken. Zalig!
Reactie schrijven