Jij

 

Jij drentelt binnen met Rust en Welbehagen bengelend op je schouders.

Een glimlach en een zaligmakende zucht overvallen en ontwapenen.
Thuiskomen.

 

Ongemerkt vertraagt de tijd en bevriest de drukte.

Ik rits mijn pantser open,

de sterke vrouw zakt verfrommeld op de grond

terwijl ik er vlotjes uitglijd.

 

Waar jij je nest maakt, geniet ik van jou:

je doen, je zijn, alles wat jij zo vanzelfsprekend vindt

en ik zo zeldzaam.

Ik wikkel je lekker strak om me heen

en geniet ongegeneerd

terwijl we ons laten meevoeren naar waar de woorden ons leiden.

 

Een jeukerige kriebeling trekt plots de aandacht naar mijn elleboog :

daar zit Speelsheid mij deugnieterig aan te kijken

als ik plots mijn keel voel dichtknijpen door twee handjes

die zich aan mijn hals optrekken:

Humor laat zich opmerken,

liefst met neonverlichting en tromgeroffel.

 

Opnieuw heerst er drukte 

maar een zaligmakende

die je even doet stilstaan

bij de gelukzaligheid van het moment.

 

Dit is het.

Zo'n momenten maken het allemaal de moeite waard.

Moeder, waarom leven wij?
Hiervoor.

Om dit af en toe te mogen beleven

doorheen de wirwar die zich ons leven noemt.

Ik hef mijn glas en denk aan jou.

Jij die dit moois allemaal tot leven brengt door er gewoon te zijn.

Jezelf te zijn.

En ik die mezelf dan weerzie.

 

liefs,

Ik