Trots en vooroordelen

Zaterdag 14 mei 2016. Op een bijtend koude lenteavond pikkelt een koppel in dichtgeknoopte winterjas met snelle pas en zoekende blik door de rustige woonwijk. Met brandende lantaarn in de hand zoeken ze twijfelend naar het juiste huisnummer te midden een rij identieke woningen. Plotseling houdt de vrouw halt.

‘Hier is het’ wenkt ze kordaat. De man knikt, turend naar een landelijke tweewoonst met romantische bankje in de voortuin, in het schijnsel van de straatlantaarn. Gejaagd bellen ze aan. De deur gaat open, in 14 mei 1790. Een bevallige lange deerne in avondjurk leidt het koppel een andere wereld binnen.

Ontdaan van zware mantels enkele snelle gladstrijkende bewegingen in de spiegel vooraleer de deur naar de feestzaal opent. Behendig baant de deerne hen de weg doorheen de gezellige drukte naar twee vrouwen, een gracieuze gastvrouw en haar dienstmaagd. Bij het zien van de kersverse genodigden klaren de gezichten beider vrouwen op, omgeven met lichtstralen van Onze-Lieve-Vrouwe ter Hemelvaart.  Gezwind stelt de dienstmaagd hen voor aan alle notabelen. Het feest al volop aan de gang, dompelt het koppel zich onder in het feestgedruis terwijl er uitbundig gegeten, gedronken en gelachen wordt.

Doorheen de balzaal zijn prenten te bewonderen van een trots en gelukkige koppel tijdens het uitspreken van hun geloften voor elkaar, vrienden en familie. Een plaatje van 10 jaar eerder, alsof het gisteren was… De jonkvrouwe en haar dienstmaagd vieren hun feest van de liefde. Een schijnbaar ondenkbaar plaatje anno 1790. En toch niet onvoorstelbaar volgens de lossere zeden van John en Isabella Thorpe uit Northanger Abbey. Met schalkse blikken elkaar het hof maken en veroveren: onder de kerktoren een oude vrijster, tussen de lakens een zwoele minnares.

Een wereld wemelend van mooie (geklede) vrouwen, sterk en zelfzeker met mannen in één hand gekoesterd vanuit voortplantende noodzaak.  Laverend tussen Butches en Bitches is de vibe van zien, taxeren en gezien worden voelbaar. Een schijnbaar andere wereld met toch gelijkaardige verhalen van vriendschap, verliefdheid, liefde, bedrog, ontgoocheling, verdriet, ...

Tijdens verkwikkende wandelingen doorheen de zaal mijmeren verlichte geesten bij de legendarische quotes van Jane Austen. Een blondine en een brunette staan één van de quotes te lezen wanneer een homo sapiens zijn populaire one - liner uitprobeert:

'Pfff, al die verhaaltjes, niets voor mij. Ik ben meer een man van àctie. Ah, een vrouw met een trouwring aan, toch één die voor mijn charmes zal bezwijken!' gluurt hij naar de brunette.

'Maar ik sluit niemand buiten, hé. Meedoen?' probeert hij bij de blondine. 

Afgaand op hun afstandelijke blikken druipt de man af terwijl de brunette naar Janes quote op de achtergrond wenkt: 'Hoe toepasselijk...'

Lachende ogen ontmoeten elkaar en houden elkaar vast. Een veelbetekenende blik van elkaar naar de quote naast de brunette.

Jane als versiertruc gebruiken, dat moét toch mijn inbeelding zijn' bedenkt de brunette.
Met speelse glimlach slentert de blondine voorbij, bewust van wat haar blik opwekt, vol spanning wachtend op een antwoord. Aan de grond genageld, blijft de brunette sprakeloos achter.  Zich nu pas bewust van de ogen die haar al de hele avond door de zaal volgen. Nagelbijtend en onzeker wandelt ze naar de andere kant van de ruimte.

De blondine negeert haar poging tot afstand en gaat verder: 'Jij herinnert me niet, hé. Tien jaar geleden tijdens hun trouwfeest, de ruzie tussen mijn vriendin en mij in de toiletten, en jij die toen binnenwandelde... jouw blik is me al die jaren blijven achtervolgen. Elke keer als ik de quote achter je lees, zie ik je zo voor mijn ogen opdoemen.

Ogen haken zich in elkaar vast. Opeens voelt Brunette een nonchalante arm rond haar hals slaan die haar gezwind wegkaapt.
 'Hey girls, mag ik even storen? 'k Heb deze vamp hier even nodig.' Stilletjes fluistert ze in Brunettes oor: ' Poeh, wat was dat, zeg. Dat scheelde maar een haar of je man had die vibes opgepikt.'

'Vibes?'

'De spanning was te snijden, 't was slechts een kwestie van tijd, vertrouw me.'

'Pff, wat een avond!' zakt Brunette neer op een stoel. Wat een rollercoaster, ik weet niet wat eerst te voelen.'

'Hey meid, wat is jullie geheim eigenlijk? Na al die jaren...'

'Mijn favoriete quote hangt hier aan het portaal.'

'Oh jee, waar zat ik met mijn hoofd?'

'Wees niet zo hard voor jezelf en luister naar Jane, onze favoriete feministe.'

Bij het horen van een meeslepende beat stort de dienstmaagd zich uitbundig in het feestgedruis en danst alle beslommeringen zo uitbundig van zich af dat wellustige ogen naar haar weelderige landschap afdwalen. Of roepen de flosjes van haar jurk die onzedige gedachten op?

‘Steek je flosjes mooi weg’ hint de brunette haar terwijl ze haar gefatsoeneerd terug het feestgedruis in stuurt.