Uiteraard was het puur experimenteel, àlles voor de blog natuurlijk. Dus ja, heb ik gedronken omdat het moest, ik lust het zelfs n…. oké, dat krijg zelfs ik niet over mijn lippen. Eerlijk toegegeven, de eerste keer was een toevallige samenLOOP van omstandigheden...
Een gezellig aperitiefje na het kermisgebeuren wanneer me tijdens het drinken plots te binnen schoot dat ik een kwartier in joggingoutfit moest klaarstaan.
Maar de tweede keer was er echt al sprake van verslaving en kwaad opzet. Met slechte bedoelingen heb ik misbruik gemaakt van mijn looppartners zwakke positie: de andere looppartner had namelijk afgezegd en ik zag mijn kans schoon om haar te overdonderen met het idee om onze looproute te verleggen richting café en terug. Ik was zo overtuigend dat mijn looppartner een vogel voor de kat was. Vreemd genoeg volstond de zin al: ‘ik heb geld bij in mijn strakke maar zo onpraktische outfit’.Voor onze andere looppartner: dit gebeurt als jij er niet bent om de boel in goede banen te leiden, dan verliezen we meer hersencellen dan calorieën! Maar onder het motto: naar het café lopen in plaats van rijden, is een pak gezonder gingen we er met een vaart vandoor.
Maar jawel, ik spreek van ondervinding (maakt mij dat een alcoholiste of een ervaringsdeskundige?): joggen met een glaasje op is als lopen op wolkjes! Niet bij iedereen echter, er zijn wel voorwaarden aan verbonden om het zover te schoppen. Ten eerste moet je een chronisch slaaptekort hebben en daarnaast ook een héél lage alcoholdrempel. En voila, je loopt lichter (toch in je hoofd alvast) de wereld in. Maar na een tijdje werkt de alcohol uit. Maar ook daar heb ik een oplossing voor: je verhoogt je looptempo, kort je route in of tankt onderweg geregeld bij. Natuurlijk kan je dan niet meer op weg met Evy Gruyaert maar niet gevreesd: mijn eerste cassettebandje (ja, ik ben een kind van de jaren ’80) met aangepaste peptalk is bijna beschikbaar mét routesuggesties (inclusief voorziene drinkstops!)
Gezien we in een drukkende hitte van 25° C liepen (oké, op papier overtuigt het zelfs mij niet maar het voelde als 35°C), was het oververhittings- of smeltrisico gewoonweg zo groot dat alleen optie 3 gezond en verantwoord was. Dus genoten we noodgedwongen van een deugddoende babbel mét een heerlijk frisse cocktail. De quality time onder meisjes draaide wat passiever uit dan voorzien. Maar vooral: we vonden elkaar terug, want dat is veel levensnoodzakelijker in mijn leven dan die Mojito drinken (als het allebei kan, is dat mooi meegenomen natuurlijk). Vrouwen die samen joggen, nooit een saai moment :)
Reactie schrijven