Al ontelbare keren ben ik, net als zoveel anderen, voorbij jullie gewandeld, gereden, gefietst. Acht bomen, ingepakt in lange kleurrijke sjaals. En toch duurde het even vooraleer ik jullie opmerkte: met een lange sjaal rond je slanke middel gedrappeerd verwelkom je iedereen die even opkijkt van de weg, luttele minuten nadat we de Bosdreef indraaien en de dorpskern achter ons laten.
Een promotiestunt van Bekend Vlaanderen die de naaimachine herontdekte en wiens brei- en naaiboeken zich al goed in de boekenwinkels nestelde? Fantastisch idee… moesten de bomen op de Antwerpse Meir prijken.
De bonte mix van kleuren en patronen verweven tot lange sjaals sieren jullie slanke stammen. Voor toeristen en onze nuchtere medemens buiten Lochristi best een onbegrijpelijk plaatje. Maar voor ons, Lochristinaren, is het ondertussen dagelijkse kost: Kunst in het straatbeeld. Een creatief tegengewicht voor ons jachtig leven op automatische piloot? Steeds meer kom je verborgen juweeltjes tegen in Lochristi, op onverwachte plaatsen en momenten.
En dus ook als je goed rondkijkt in de tuin, dan zie je het plots staan: het knusse hoekje in de tuin met romantisch bankje onder de boom. Daar laaide de liefde afgelopen Valentijn misschien wel hoog op. Aan jullie decoratie zal het alleszins niet gelegen hebben.
Een ludiek initiatief van jonge trendsetters leek het eerst. Volledig mee met de laatste nieuwe modetrends overgewaaid uit Parijs, New York of Milaan. Tot de symboliek van de locatie meer op de voorgrond komt: Nee, jullie staan niet toevallig voor woonzorgcentrum Sint-Pieter verankerd. Jullie boodschap klinkt luid en duidelijk: leeftijd, geslacht, achtergrond maken voor jullie geen verschil, we zijn allen even welkom bij jullie. Dat het niet de hippe jeugd is die zich in de schijnwerpers gebreid heeft, maar jullie: de generatie waar ze de mosterd vandaan haalden. De vrouwen die deze ambacht van jullie moeders leerden, jullie kinderen en kleinkinderen mee kleedden en door gaven, helemaal tot de huidige, jongere generaties. Zodat die ambacht niet in de vergetelheid belandde en nu terug hip en trendy is. Rond maar liefst acht bomen zien we het resultaat van jullie wekelijkse samenkomsten van een tiental bewoners, vrijwilligers en animatoren. Uit de soepelheid van de speelse patronen verraadt het gemak waarmee jullie het warme hebbeding vervaardigden, geduldig aan elkaar gehecht. Om ons met de neus op de feiten te drukken: wij tellen ook nog mee in deze jachtige maatschappij! Maar bovenal geven jullie een hartverwarmend signaal naar onze gemeenschap.
Terwijl de winter op zijn laatste benen loopt, zijn jullie ingeduffelde dagen echter geteld. Zien we volgend seizoen bij leven en welzijn misschien jullie onderbroekencollectie wapperen?