Mijn beloofde land

Vóór de komst van de kinderen was ons bed van 1m 40 ruim breed genoeg, lepels vragen nu eenmaal niet veel plaats. Maar twee kinderen later  - die elk nochtans een eigen bed hadden - lagen we vaak als vier sardientjes op elkaar gepakt. Een groter bed van 1m 80 leek de ideale oplossing. En dat was ook zo... voor mijn man .(onbewust goedmakertje omdat hij dag in dag uit moet opboksen tegen al dat oestrogeen rondom zich heen?)

Zelf had ik ook een verhoging van mijn comfort verwacht maar dat viel dik tegen. Benieuwd?

90 cm

Elke avond ga ik netjes slapen op mijn helft van ons bed: 90 cm ter mijner beschikking! Als een ware koningin rollebol ik erin van de ene frisse helft naar de andere en... terug. Tot zover alles normaal, toch? Maar dan begint de miserie: als mijn man even later komt slapen, gaat hij niet op zijn helft liggen... Nee, als ik geluk heb ligt hij als een ware grootgrondbezitter in het midden van het bed, bij minder geluk komt hij romantisch bij mij liggen, OP MIJN HELFT.  'Klinkt niet erg, meer zelfs: zo'n gedroomde romantische partner heb jij!' hoor ik je denken. 

60 cm

En je hebt groot gelijk: 60 cm is best comfortabel, ware dit einde verhaal zou zijn...

30 cm

 

 De afgelopen maanden kwam er geregeld 's nachts lichtvoetig bezoek (al of niet duimend) onze richting uit trippelen. Als ik geluk heb blijft het bij één tweevoeter, al waant die zich ook de koningin te rijk en palmt ze genoeg plaats in (wat wil je? als dochter van Papa Grootgrondbezitter) waardoor mijn grondgebied halveert...

 

20 cm

Als ik echt pech heb gaat ook zuslief op nachtelijke wandeling. Twee-of viervoetigen, geen van die voetjes gaan aan papa's lege kant liggen. Nee. Die komen ook mijn kant uit en liggen liefst tussen ons in of aan de andere kant tegen mij aangeplakt, lekker gezellig...  Drie Laetjes later lig ik dus op amper 20 cm geperst terwijl zij soms alle drie uitgestrekt naast elkaar liggen, alsof ze liggen zonnen in een exotisch oord. Eigenlijk hetzelfde verhaal als in ons vroeger bed. 'Maar dat kan toch niet?' hoor ik je denken 'het bed is toch veel groter?!?'

 

Correctie: het onbeslapen deel aan mijn mans kant is veel groter. Zo komt het dus dat ik geregeld midden in de nacht klaarwakker hunkerend lig te gluren naar die frisse, lege 80 cm aan de andere kant, mijn immer beloofde land.