Om dien reese naar ‘de klas van toen’
was er vooraf al te doen
maar niémand dien het wou ooverdoen.
want: ‘ùuren op dien gange staen wachten, moeder!’
ende: ‘zonder één waerde te mogen seggen, vader!’
met meester dien in grijze overjas tussen die rijen patrouilleerde
‘het was leuker toen we oover t'oude speelgoed leerden’.
mét waerschuwingen vooraf
leerde meester ons als oover ‘straf’:
eender babelaar in dien klas merkte plots datte zijn tong langer ghewerden was.
Mauro sloop stiekem weg, bange
tot dien lat dien destijds op vaders vingers neerkwoame.
liet meester uwen achternaam teveel hooren, kreeg uwen prompt dien ezelsooren.
elcken mocht zich toen met jou amuuzeren oft zelfs gekscheeren.
oft uwen eindigde in die caste ende zat tot eender heele speeltijd vaste!
gelukich is dien tijd, onder strenge blik van coninc ende coninginne, voorbij
datte we leerden rekenen ende schriven met griffel ende lei.