Vorige week had ik een Bijbelse ervaring op Sint - Gregorius: ik voelde me geroepen door God.
Al klinkt jullie dat misschien normaal in de oren gezien mijn werkplek, dat was het voor mij zeker niet.
En nee, dit is geen parodie over hoe ik mezelf een heilige beschouwde omdat ik spullen binnenbracht voor Oekraïne.
Ik hoorde een lage stem mijn naam roepen. Maar toen ik om me heen keek zag ik enkel de achterkant van de leefgroepen met een struik ervoor, geen levende ziel te bekennen.
De Stem riep mij opnieuw... Oké, het moést echt de struik wel zijn. Mijn Bijbelse kennis indachtig zette ik instinctief een stap achteruit. Stel dat hij ook in brand schoot? Met verbrande kleren of haren hadden m'n collega's me gegarandeerd verdacht van een clandestien BBQ - feestje op de campus zonder hen. Een stap achteruit dus...
Spontaan begon ik ook te zweten: een ark bouwen of een meute mensen door de woestijn leiden zag ik niet zitten. En toen gebeurde iets magisch: God toonde zijn gezicht. Ja, deze keer verscheen hij als man. Of hij misschien transgender was? Ik heb het niet gevraagd, God doet niet aan blanke stereotiepen, al mag hij zich best wat meer van z'n vrouwelijke kant tonen.
Hij verscheen achter de struik vandaan - die nog steeds niet in brand stond dus de paniek zakte weer - als jonge man met baard. Niet al te groot, vriendelijk gezicht. Hij leek verdacht veel op één van onze opvoeders, maar dat was ongetwijfeld toeval.
En toen sprak Hij opnieuw: 'Evy, ik lees je schrijfsels op Facebook en ik geniet er echt van. Goed bezig!'
Eerst dacht ik: wauw, God zit op Facebook! Maar toen herkende ik de bebaarde man: het was aartsengel Michaël. Al zaten zijn vleugels verdomd goed verstopt, ik ben het 100% zeker. Zijn naam betekent: 'Hij die als God is', logisch dus dat ik hem met God verwarde...
Kijk, beter dan dit kan het niet worden in dit leven. Onverwacht zo'n groot schouderklopje krijgen, daar groeit een mens zoveel van als mijn kleine gestalte maar toelaat.En blijf ik schrijven natuurlijk, zolang God het belieft.
Vooral voelde ik me dankbaar dat God aartsengel Michaël stuurde: de beschermengel van rechtvaardigheid, gerechtigheid en genade. Vooral dat laatste is voor mij een grote opluchting: als een schrijfsel eens ferm de mist ingaat kan ik rekenen op zijn genade.