Al is ze meestal wel m'n beste vriendin waarmee ik het liefst in m'n poppenhuis speel, als er andere kinderen op bezoek komen verandert ze in een trut!
Zoals toen vrienden van mama en papa bij ons op bezoek kwamen met hun vervelende jongens. 't Is niet omdat ik de jongste ben dat ze gemeen moeten doen tegen mij. Ze stelden allemaal van die moeilijke rekenvragen die ik nog niet geleerd heb op school en noemden me 'dommerik' omdat ik het antwoord niet wist. En die trut van een zus deed lekker met hen mee 'omdat ze zo'n coole en knappe jongens zijn'.
Cool???? Amai mijn oren! (dat hoor ik mijn papa altijd zeggen en dat klinkt mij wel cool om te zeggen). Toen ze weg waren kwam ze weer zielig doen natuurlijk. En ze wéét dat ik niet boos kan blijven als ze haar flauwe moppen vertelt. Ze blijft dan volhouden tot ik het bijna in m'n broek doe, die trut... Binnen de kortste zitten onze poppen terug in het kapsalon en maken ze zich klaar voor het bal. Dus blijft ze wel m'n beste vriendin, die trut :)
En klinkt er 's nachts getier uit mama en papa's kamer dan mag ik bij haar in bed kruipen en voel ik me niet meer zo bang en alleen. Dan houdt ze me goed vast en ben ik blij dat zij m'n zus is.
Maar is ze aan het verliezen bij een spelletje Stratego dan veegt ze alle pionnen van tafel en loopt ze kwaad weg. Wie mag het allemaal opruimen denk je? Dan vind ik haar terug een trut!
Maar op school houdt ze pestkoppen uit m'n buurt. Als ik me triest voel ik, zegt ze altijd de juiste woorden om me te troosten.
Maar als ze mijn fouten verbetert - waar ik een gloeiende hekel aan heb - vind ik haar een ongelofelijke betweter, mevrouw de boekenworm! En daarom is ze soms ook nog altijd een trut!
Maar ze is wel mijn trut van een zus en iedereen die het waagt haar een trut te noemen verkoop ik een mep.
Vandaag heb ik haar lievelingsbloemen geplukt. Ik ben nog altijd erg boos op haar omdat ze die woensdagmiddag liever met 'die leuke jongen' wou meerijden dan met mij. Maar vooral omdat ze onder die vrachtwagen terecht kwam met haar fiets. Mama en papa waren ook erg boos: eerst op ons, nu op elkaar. Ik mis je...
Slaap lekker, mijn liefste trut van een zus
(dit verhaal is volledige fictie, enkel de foto is autobiografisch)