Pak mij vast en zeg dat het genoeg is

Een zin die aanvankelijk veel weerstand bij me opriep en vragen, ontelbaar veel vragen...

 

Hoeveel is genoeg? Van wat genoeg? Genoeg gewerkt, genoeg gedaan, genoeg gegeven? Wanneer is het ooit genoeg? Hoe zal ik dat ooit weten wanneer het genoeg is? Wie weet hoeveel genoeg is?

 

 

 

Terwijl het antwoord op al die vragen er eigenlijk niet toe doet want ze komen voort uit onzekerheid, uit angst dat liefde voorwaardelijk is en ik daar niet aan voldoe om ze te mogen ontvangen. Het draait om angst voor afwijzing.

 

Toen ik aan deze tekst begon (begin november 2021) schreef ik het volgende: 'Ik zie mezelf graag maar geloof nog niet elk woord als iemand me bejubelt. Al wringt de ON in onvoorwaardelijk nog, ik werk eraan want ik ben het waard.' Wel wist ik dat ik die zin wel kon zeggen tegen mijn man en ik als antwoord ongelofelijk dik geknuffeld zou worden om me te laten voelen hoe graag ik gezien werd, met versterking van twee kleine wervelstormen.

 

Tijd verstrijkt en die zin springt te pas en te onpas op in mijn gedachten.  De weerstand mindert en het besef groeit dat ik meer dan genoeg ben voor voor veel mensen, ook buiten mijn gezin.  Wat ik geef,  is genoeg voor hen. Wie ik ben - met mijn sterktes en mijn zwaktes - is genoeg voor hen. Ze zien me graag, zonder suggesties hoe ik beter kan zijn. Nee, ook als het vierkant loopt in mijn hoofd en daarbuiten blijft hun liefde onvoorwaardelijk. 

 

Natuurlijk zijn er ook mensen die altijd wel suggesties geven over hoe ik het beter zou kunnen doen. Vroeger vroeg ik me toen af: ga je mij dan echt liever zien? Of niet meer graag zien als ik dit niet doe? Ben ik dan een teleurstelling voor jou? Nu weet ik dat die lijstjes eindeloos doorgaan en denk ik gewoon: ik ben genoeg zoals ik ben. Ik vraag niet meer: 'pak mij vast en zeg dat het genoeg is' maar 'pak mij vast, voor mij is dit genoeg' aan mensen die me dat kunnen geven. 

 

Nu, anderhalf jaar later, verwonder ik me nog steeds als mensen me complimenteren voor mijn kwaliteiten maar ik geniet er wel van (na zelfs). Als ze te groots zijn, schrijf ik ze op en laat ze zachtjes binnensijpelen. Genieten in vijf bedrijven.  Traag gaat ook :)