Achtung Herr Mystt
Ik ben de moeder van een bijna tienjarige blonde dochter wiens grootste wens is om op een dag wakker te worden met zwart haar. In afwachting hiervan schilderde ze een keertje haar huid zwart waardoor ze veranderde in een blondharig blauwogig zwart monstertje dat schrik kreeg van haar spiegelbeeld.
Zo, nu weet je dus wie als een ware schattenzoeker je boeken doorkruist op zoek naar je griezelige waarheden, zonder schrik om bloed te laten vloeien. Net als jij heeft ze een voorliefde voor neuspeuteren en griezelige geheimen ontrafelen. Als onwetende moeder besefte ik niet hoezeer ik door jou tegengewerkt wordt in mijn poging om mijn kinderen elementaire hygiëne bij te brengen. En het ergste is: ik heb dit boek zelf in hun handen gestopt, denkende dat ik hiermee op onschuldige wijze hun leesplezier verder zou aanwakkeren.
Maar spijtig genoegd richtte het al veel meer schade aan. Hun oma zou je boeken ook fantastisch vinden. Heeft ze jou soms ingehuurd om deze te schrijven misschien ??? Zij heeft immers mijn kinderen geleerd dat choco het lekkerst smaakt als je hem met je vinger rechtstreeks uit de pot likt en zo trots als een pauw nodigde ze ons uit om naar haar zilveren tuinkabouter te komen kijken... die met de glimlach zijn middelvinger opsteekt naar ieder die het zien wil. 'Mama, wat doet die kabouter?'
Nooit heb ik het me meer beklaagd dat kinderen leren door imitatie.
Maar terug naar jou, internationale handlanger van mijn moeder die haar leer spijtig genoeg al wijdverspreid heeft. Mijn dochter kwam namelijk vast te zitten op pagina 129 in 'Het kleine slechte boek 2', ze kon de geheime code 'DIT IS EEN NOODGEVAL' niet ontcijferen waardoor ze al weken lusteloos - lees: mentaal gevangen - zit op die pagina. Uit pure noodzaak heb ik zelf je boek gelezen om te kunnen inschatten hoe groot de kans is dat dit avontuur eindigt in een rechtzaak: niet dat ik vrees dat mijn dochter een misdrijf begaat door je inspirerende woorden. Nee, eerder omgekeerd: je schildert ouders niet echt positief af. Toegegeven, er zitten waarheden in maar ook veel onwaarheden.
Ik citeer:
'Bedenk dan liever hoe zwaar grote mensen het hebben. Juist met hun kinderen! Omdat jullie nooit willen luisteren. En ons de oren van het hoofd eten! En ons lastigvallen met jullie vragen. Omdat jullie zo dom zijn!'
Serieus man?!? In een poging om mijn dochter mentaal te bevrijden uit pagina 129 klampte ik de bloemige bibliothecaresse aan en toen heeft zij die zin LUIDOP GELEZEN IN DE BIB, IN AANWEZIGHEID VAN ANDERE KINDEREN. Monden vielen open, kinderoortjes werden angstvallig bedekt, mondjes werden gesust met snoep. Voer voor rechtzaken, veel rechtzaken! En wij maar onze kinderen positief bekrachtigen voor een positief zelfbeeld, jarenlang werk met vijf woorden allemaal teniet gedaan. Dank u, Herr Magnus!
Maar ik schrijf u niet om een schadevergoeding te vragen voor alle kinderlijk (en minder kinderlijk) leed. Nee, ik vraag u enkel: bevrijd mijn dochter uit paginga 129! Naar welke pagina moet ze nu verder om deze kwelling te kunnen ontsnappen?
Hopend op uw hulp
een eeuwig dankbare moeder die minder zal zagen op haar kinderen