‘Ja, waar beginnen we?’ vroeg Pete meer aan zichzelf dan de anderen, starend naar het lege computerscherm voor zich, 'Hij heeft wel een hele waslijst versleten.’
‘Alleen de memorabele kippetjes én de pikante one – night – stands’ grijnsde Jim.
‘Hoe gaan we dat klaarspelen?’ verzuchtte Pete.
‘Facebook’ opperde Vic.
‘Kom, haal de eerste bak bier maar boven want het wordt een lange nacht...’ voorspelde Vic profetisch terwijl zich liet neerploffen aan de keukentafel.
De ene na de andere bak werd vlotjes verlicht terwijl meisjesnamen gewikt en gewogen, gegoogeld en uitgenodigd werden voor hun fuif van het jaar. Met brede glimlach en nostalgische blik werden anekdotes sappig herbeleefd. Vol adoratie dacht Jim aan zijn grote voorbeeld: zijn neef. Jack was groot, stevig gebouwd en zag er natuurlijk niet alleen goed uit met zijn warrige, bruine haar en gespierde lijf. Al moest Jim ondertussen niet meer onderdoen voor hem: zijn uren in de fitness begonnen hun vruchten af te werpen. Jim had zelfs een streepje voor op hem door zijn tatoeages op zijn armen en rug. De kippetjes werden er gek van... Maar met zijn immer coole uitstraling kon Jack het altijd zo vlotjes aan boord leggen dat hij werkelijk alles verkocht kreeg. Op een avond gaf hij Jim zelfs toe dat hij het vaak enkel voor de kick deed.
‘Weet je nog die keer in die discotheek, toen die griet zich bijna bij hem kwam aanbieden na een saai avondje naast haar lief?’ begon hij.
‘Die griet heeft zich ook aangeboden bij Jack’ verbeterde Vic hem nonchalant.
Jims ogen werden zo groot als schoteltjes, hoe had hij dat nu kunnen missen? Hij had het zelf natuurlijk heel druk gehad met al die lekkere kippetjes om zich heen, met wisselend succes weliswaar, maar kom. En aan de blikken van de anderen te zien, was hij de enige die het gemist had.
‘En hoe is het verder gelopen?’ hing hij aan hun lippen.
‘Toen die kerel haar geflirt uiteindelijk opmerkte, kreeg hij Jack in het vizier. Toch kreeg onze vriend het nog voor mekaar dat die kerel hem uiteindelijk een pint trakteerde.’ antwoordde Pete geamuseerd.
‘Terwijl hij een uur voordien nog met haar uit de toiletten kwam.’ vulde Vic met sprekende blik aan.
‘Ongelofelijke kerel, onze Jack! En als het toch misliep, schaarden wij ons als één man achter hem om het zaakje buiten op te lossen.’ vulde Jim trots aan.
‘Wat ook meer dan eens het geval was, maar meestal niet voor hem...’ merkte Pete droogjes op met een koele blik richting Jim.
‘Hey, ik kan er toch ook niet aan doen dat ik een populaire jongen ben bij de kippetjes’ haalde hij pocherig zijn brede schouders op.
'Populair? Noemen we dat zo tegenwoordig?' weerklonk sarcastisch uit Petes mond.
‘Trouwens, jouw blauwe Dodge mag ook wel eens naar de garage, geloof ik. Weer eens tegen een boom geplakt? Of het zoveelste gezellige onderonsje gehad met een ex-liefje of haar vriendje?’ smeet Vic met afkeurende blik in Jims gezicht. Terwijl de anderen smakelijk nagenoten van het schouwspel viel de immer zelfvoldane Jim stil en begon hij zenuwachtig op zijn nagels te bijten.
Enkele uren later keurden zes ogen Jacks top honderd: netjes in een Excelbestand gebundeld, met mannelijke precisie voorzien van punten. Vooraf wat discussie over de volgorde, maar smaken verschillen nu eenmaal.
‘Wat als we al die feromonen eens samen in een kamer zetten, eens kijken of Jack nu wel al die verleiding kan weerstaan, ’t is tenslotte toch een bokkenfuif voor iets, hé’ glunderde Jim.
‘Veel drank en goeie muziek, laat het feestje maar beginnen!’
‘Ga jij dansen, Vic? Dat is nieuw!’ fronste Pete.
‘Natuurlijk niet, ben je gek? Nee, ik geniet rustig van het theater met een pintje aan de bar’ grijnsde hij. Vic zag Pete bedenkelijk kijken. ‘Hij gaat ervan genieten, dat weet ik zeker. Hij bleef toch met iedereen op goede voet?’ stelde Vic hem gerust.
Petes voorhoofd krulde zich in een diepe frons. Naarmate zijn haarlijn steeds verder terug week leek zijn ondertussen gigantische voorhoofd ook verder te craqueleren telkens hij zich over zijn zoveelste wereldprobleem boog. Sceptisch scande hij de lijst op het computerscherm voor zich. ‘Er ontbreekt nog één naam in ons lijstje.’ liet hij zich stilletjes ontvallen. Nog voor de woorden uit zijn mond getuimeld waren, had hij er al spijt van. Misschien hadden de anderen hem niet eens gehoord...
‘Ah, heb jij nog weet van een kippetje dat Jack in de duik binnen draaide?’ de nieuwsgierigheid weerklonk weelderig in Jims stem.
Verdomme, dacht Pete, maar er was geen weg terug, nu de schade proberen te beperken. Pete wikte zijn woorden zorgvuldig. Dit was wel een unieke kans om Jim nog eens op stang te jagen, altijd mooi meegenomen.
‘Ze was helemaal geen kippetje voor Jack. Daarom dat jij er zelfs niet van weet.’ beet Pete hem toe. Wat was Jim toch een vogel voor de kat. Pete kende hem op zijn duimpje en kon zijn reacties tot op de minuut voorspellen. Terwijl Jim er telkens nietsvermoedend met zijn open ogen inliep, zag Vic het al van ver aankomen. Als een poppenspeler genoot Pete ervan zijn volgende visje uit te gooien en te genieten van Jims reactie. Zijn eigen schuld, dacht Pete, met zijn enorme ego ook. ‘Geen idee over wie ik het heb? Vorige week stond je nog op te scheppen dat Jack en jij de béste maatjes zijn, elkaar àlles vertellen’ ging Pete een stapje verder. Wat genoot hij er toch zo van om Jim te jennen. Het moment waarop die zijn paard beklom en de horizon tegemoet galoppeerde vervulde Pete telkens opnieuw met zo’n zalig gevoel waar gewoonweg niets tegenop kon. Hij liet de spanning nog even in de lucht zinderen vooraleer hij uiteindelijk zijn geheim prijs: ‘Vicky’.
Met open mond staarde Jim Pete aan.
‘Daar heeft hij toch nooit mee geslapen? Of heb ik iets gemist?’ vloog zijn stem gejaagd de hoogte in terwijl hij koortsachtig Pete en Vic’s reactie peilde.
‘Nee, maar hij is wel jarenlang tot over zijn oren verliefd geweest op haar, zelfs toen hij al samen was met zijn vrouw.’ gaf Pete prijs.
Nu begonnen ook Vics ogen te twinkelen. Hij herinnerde zich vaag de kleine griet met het lange blonde haar en brutale mond. Slechts één keer had hij haar ontmoet. Toen Jack haar aan hem voorstelde straalde hij als een kerel die zijn eerste motor zag, Jack zwermde een hele avond rond haar terwijl de elektriciteit in de lucht voelbaar was. Eén blik op haar en Jack smolt als sneeuw voor de zon. Van zijn imago als player bleef niets meer over. Geen wonder dat hij haar al die tijd verborgen had gehouden. Terwijl ze in elkaar verstrengeld over de dansvloer dansten zagen Vic en Pete voor het eerst een heel andere kant van hun beste vriend. Na die avond repte Jack geen woord meer over Vicky. Het was ook niet nodig, ze hadden genoeg gezien om te weten hoe de vork in de steel zat en hun respect voor hem was te groot om uit de biecht te klappen. En toch was ze blijkbaar wel nog ter sprake gekomen bij Pete als Vicky nog steeds in zijn hoofd speelde tijdens zijn huwelijk.
‘Komaan Pete, zoek haar eens op’ drong Vic aan, hij leek dan misschien wel de koelbloedigheid zelve maar zelfs hij brandde ondertussen van nieuwsgierigheid. Hém aan het lijntje houden zou Pete zelfs niet durven overwegen. Vic was via Jack geïntroduceerd in hun kliek en had zich al meermaals bewezen als een loyale vriend. Je kon een speld horen vallen terwijl Pete haar naam achter de witte F invoerde. Als één man hielden ze hun adem in. Het was sowieso bedenkelijk of hij haar zou vinden, ze was al een hele tijd geleden verhuisd, bedacht Pete zich tijdens het typen. Maar gedurende die enkele tellen bleef de vraag tussen hen in hangen en lag er een wereld voor hen open, hét moment waar Pete zo van genoot, al de hele avond lang. Tot plots een geel vergrootglas met droevige smiley voor hun ogen opdoemde met de melding : ‘We hebben niks gevonden voor Vicky Vargaz.’