Onder luid gejoel zwiepte de wervelende kermisattractie vol tieners de hoogte in, bij elke looping tierden ze de kriebels uit hun hormonenlijven. Popelend van ongeduld hing het vijftienjarig blonde meisje aan haar vaders arm. ‘Toe pa, ga je mee? Ik zie geen bekenden en wil er niet alleen in’ bedelde ze in de hoop dat haar smekende puppyoogjes hem zouden overreden. Net toen hij op het punt stond toe te geven, hoorden ze plots haar naam roepen. Met een ruk draaide het meisje zich om en merkte een schuchter kijkende jongen op die zich na zijn impulsieve daad een coole houding op zijn fiets zocht.
‘Dat lijkt me wel een geschikter slachtoffer om mee te sleuren in dat hels kabaal’ antwoordde Jack, turend naar die herkenbaar jonge gast.
‘Zeg pa, da’s de buurjongen maar, hé’ zuchtte ze met uitgesproken mimiek vooraleer ze er kordaat naartoe beende.
Met een zweem van nostalgie staarde Jack het paar aan. Waar was de tijd gebleven dat hij zelf de aandacht zocht van dat ene meisje dat hem sprakeloos aan de grond nagelde. Terwijl hij zijn dochter wiebelig met de slungelige buurjongen zag praten rook Jack ineens die vertrouwde, zoete geur in zijn neus en voelde hij haar warme adem in zijn hals.
‘Ze leeft aan een ongelofelijk hard tempo, is snel verveeld en voortdurend op zoek naar nieuwe adrenalinekicks. Klinkt het enigszins bekend in de oren?’ vroeg de stem plagerig.
Jack schudde zelfverzekerd zijn hoofd met die bekende twinkeling in zijn ogen.
‘Ze is even onstuimig als jij’ sprak de zwoele stem terwijl ze op zijn schouder rustte. ‘Vorig jaar was ze niet weg te slaan bij de buren en nu ziet ze hem amper staan. De jongen die haar aan de haak wil slaan zal haar toch ongelofelijk graag mogen zien en sterk genoeg in zijn schoenen mogen staan om haar voldoende ruimte te laten. Ik kan het weten want ik spreek uit ervaring.’ Jacks ene mondhoek krulde zich in een grijns. Een grotere schuldbekentenis kon zijn vrouw niet verwachten wist ze.
‘En dan nog die onweerstaanbaar helblauwe ogen van haar moeder. Er wachten ons nog veel slapeloze nachten met onze jongste wildebras’ lachte Jack terwijl hij zich naar zijn vrouw toe draaide, haar in zijn armen sloot en vurig kuste.
‘Waar is onze oudste dochter eigenlijk? Dat bedeesde muurbloempje heeft zich toch niet weer opgesloten in haar kamer,hé.’ kaatste hij terug met sprekende blik.
‘Nee, ze ging ons nog achterna komen. Wij kunnen er toch ook niet aan doen dat we liever in alle rust lezen in plaats van de hele nacht te fuiven, al is dat voor jullie blijkbaar onvoorstelbaar!’ verdedigde ze opstandig hun oudste dochter. Zijn onderliggend gestook had zijn doel niet gemist, wat zag zijn vrouw er toch onweerstaanbaar sexy uit als ze kwaad was.
‘Ja, behalve mijn glimlach en warrige haren is onze oudste dochter een jongere versie van jou’ verontschuldigde Jack zich alsof hij er niets mee te maken gehad had. ‘Maar het is wel gemakkelijker voor mij dat ze zichzelf opsluit in haar kamer, bespaart mij alvast een hoop werk, zeker gezien we met haar zus onze handen wel vol zullen hebben. Want ik weet hoe jongens van vijftien denken! Dus nee, ze mogen pas uitgaan vanaf 21.’
‘Och, hoe schijnheilig!’ reageerde zijn vrouw verontwaardigd. ‘Waarom? Ben je bang dat ze een jongere versie van jou tegen het lijf lopen misschien?’ lokte ze uit hem uit zijn tent.
‘Of véél erger!’ probeerde hij haar nog te overtroeven terwijl hij met moeite zijn gezicht in de plooi wist te houden. Ze barstten in lachen uit.
‘Heb je er zin in, om ons grote nieuws met de bende te delen?’ polste ze nog een laatste keer. ‘Als je je bedenkingen hebt, moet je het nu zeggen want straks is het te laat. En je weet hoe ze zijn, hé. Ze kunnen nogal overenthousiast reageren.’
‘Als jij het graag wil, doén we het gewoon.’ antwoordde Jack vol vertrouwen. Arm in arm wandelden ze naar hun vertrouwde stamcafé.