De kerstvakantie is voor mij traditioneel een moment van stilvallen, blijven staan en eens naar binnen kijken. Terwijl onze dochters hun voornemens voor 2023 declameren vraag ik me af: wat zijn de mijne?' En dan huppelt volgende vraag in mijn hoofd: 'waar word ik nu gelukkig van?'
Het klinkt als een cliché maar 't zijn echt wel die kleine dingen die het hem doen:
- lekker in m'n zachte pantoffels, warme pyjama en kamerjas lekker doezelen en boek lezen in bed of bad (alé, zonder pantoffels, pyjama en kamerjas dan....)
- genieten van de stilte om me heen, mezelf horen denken (oké dat lukt alleen 's morgens als iedereen nog slaapt)
- knutselen of kleuren met m'n dochters
- cello spelen
- hier mijn gedachten neerpoten
- gezelschapsspelletje spelen met m'n gezin
- met z'n vieren kletsen en lekker eten aan tafel
- kletsen, lachen met vriendin(nen)
Eigenlijk draaien al die dingen hierboven rond hetzelfde: connectie maken, zowel met anderen als met mezelf. Beiden zijn even hard nodig; zonder loop ik leeg, put ik mezelf uit tot ik ziek in bed beland. In verbinding staan en blijven met mezelf (hier schrijven is voor mij een manier om in contact te blijven met mijn gedachten en gevoelens) en ook écht contact maken met anderen. Koetjes en kalfjes uitwisselen is niet genoeg.
Een mooie in januari vind ik: 'wat mag ik je wensen voor het nieuwe jaar?' Want dan vertellen mensen wat hun bezig houdt, laten ze hun plezier maar ook hun zorgen zien... En dat is altijd mooi, ook het moeilijke. Onlangs vroeg ik een kennis die ik lang niet gezien had hoe het met haar ging, dat ze er gelukkig uit zag op Facebookfoto's die ik zag passeren... 'Dat is maar schone schijn, ik ben een goeie actrice' gaf ze met een scheef glimlachje toe. En toen vroeg ik me af: maar wie bedot je hier eigenlijk mee? Anderen of jezelf?
Hoe verleidelijk populaire Facebookevenementen als feestjes, reizen, weekendjes... er ook uitzien, ze vragen ook meer energie waardoor ik telkens m'n kosten/batenbalans moet opmaken: is er nog genoeg energie of niet? Hier geen FOMO meer (Fear Of Missing Out / schrik om leuke activiteiten te missen). Een les die ik met vallen en opstaan geleerd heb. Soms weegt het op maar soms ook niet. Dat hangt meestal af van m'n gezelschap en in hoeverre ik terug connectie maak: met mezelf en hen. En zo is m'n cirkel weer rond: verbinding, that's what makes me tick...